تلویزیون داره مناظره ی دو نفر رو با هم نشون می ده که به شدت شبیه دعواست. مرض ندارم الان بگم کی با کی! موضوع واسه من و شوهر محترم یه خورده حیثیتیه. واسه همین داریم زورکی گوش می دیم. اون رسماً و من یواشکی. مثلاً واسه این که بگم واسم مهم نیست. زیاد هم نیست ولی خب گوش تیز کار دستم می ده دیگه. از اون ور هم دارم کروم دانلود می کنم و اینترنت عزیز داره جون می کنه. واسه این نمی تونم خیلی وب گردی کنم و مجبورم سند و رسیو اطلاعاتم رو پایین بیارم که زورش برسه دانلود کنه.  

امروز رفتیم یه دونه از اون گردهمایی-مهمونی های کاری. جماعت غریبه و آشنا و البته این دفعه برخلاف پارسال دیگه انقدر وجهه داشتم که رسماً معرفی بشم. کلاً به جز بدو بدویی که در رفت و برگشت کردیم خوش گذشت.  

بعدش من دو تا نصفه گردش و این ور و اون ور رفتم، خونه ی مامان و خاله ام. یه خورده هم شکم چرونی کردیم و با شوهر محترم و بقیه ی فامیل درجه یک هندونه انار و آجیل شب چله و یواشکی یه خورده پای سیب خوردیم. خوب بود ولی خییییییلی خیییییییلی کم بود. یعنی الان هنوز بقیه ی شب یلدام رو می خوام. ولی نشسته ام توی خونه و غیر از این که باید پاشم جمع و جور کنم دارم کاملاً به وجوه مالی و مادی و ... حرص می خورم که چرا عرضه ی تموم کردن این کاره رو ندارم که برم تقدیم کنم به رئیس رؤسا و شرش کنده بشه. 

در واقع الان زیاد هم حالم بد نیست. ولی بقیه ی شب یلدام رو می خوام.