۹۸

دیروز اومدم. هنوز وارفته و خسته ام. مسافرت خسته کننده ای بود. بعدم که ختم مسجد و سیاه پوشیدن و دیدار های خوش و ناخوش. دیشب تلفن کردم به استادم و گفت که هنوز کارمو نخونده. امروز اینترنت چک کردم و نتیجه این که شاید تا ده دوازده روز دیگه جوابامونون اعلام نکنن. اگه اینجوری باشه احتمالا هیچ راهی برای اصرار به این که بخونه ندارم.  

باید بشینم سر اون فصل های مونده. سر نتیجه گیری های گرفته نشده. خوبم یعنی؟ ای، بدک نیستم. 

منتظر آقای همسرم که بیاد خونه. نمی دونم چرا. چون اومدنش احتمالاً برابره با دعوا کردن من که چرا از صبح دور خودت چرخیدی و کار به درد بخوری نکردی.  

کلاً نسبت به ده دوازده روز پیش خیلی بهترم. ولی هنوز تا خوب شدن خیلی راه مونده. 

زندگی؟ فعلاً یه خاکی خیلی کمرنگ. رنگ آسمونی که از پنجره می بینم، یا خاکی که توی خونه نشسته.