متن قبلی خود به خدایی یه کاری می کرد که کل صفحه دیده نشه. دیلیتش کردم. دانشکده ام. ناله کنان. به زور می خندم که بگم من خیلی آدم فعالیم. با این کامپیوترها رنج فارسی نوشتن سه برابره. هر کسی واسه کار خودش یه زبان بهش اضافه کرده و کنترل شیفت که می زنی یهو کره ای می نویسه. گوگل که سرچ می کنی دری وری تحویل می ده. می خوام برم خونه کتاب آبی بخونم. شاید هم نارنجی. شاید هم روش تحقیق. شاید ایلات و عشایر. شاید ملا ممرضا. شاید تنبلی زد به سرم و رفتم اندرونی! 

خوبم.